Physics of Lithosphere Seminar
2006/2007 | 2007/2008 | 2008/2009 | 2009/2010 | 2010/2011 | 2011/2012 | 2012/2013 | 2013/2014 | 2014/2015 | 2015/2016 | 2016/2017 | 2017/2018 | 2018/2019 | 2019/2020 | 2020/2021 | 2021/2022 | 2022/2023 | 2023/2024 | 2024/2025 | Seminar homepage
2014-06-06 (Friday)
dr Lech Krysiński (Instytut Badawczy Dróg i Mostów, Warszawa)
Badania przenikalności elektrycznej drogowych materiałów konstrukcyjnych pod kątem zastosowań w interpretacjach pomiarów georadarowych
Przenikalność elektryczna jest zasadniczą własnością materiałową rządzącą formowaniem elektromagnetycz-nych sygnałów zwrotnych w georadarowych pomiarach diagnostycznych. Każda ilościowa interpretacja wyników georadarowych odnosi się jawnie bądź pośrednio do dyskusji wartości przenikalności. Stąd rozpoznanie wartości przenikalności materiałów typowych dla danej dyscypliny technologicznej jest niezbędne jeśli pomiary diagnostyczne mają przynieść bardziej znaczący pożytek. Kolekcja 22 walców wykonanych z materiałów skalnych pochodzących z rozmaitych odsłonięć została przebadana w celu uzyskania przekrojowego obrazu przenikalności materiałów skalnych używanych w polskim drogownictwie, jako składniki mieszanek mineralno-asfaltowych. Zadaniem podstawowym było oszacowanie typowych wartości przenikalności materiałów skalnych traktowanych jako reprezentacja kilku głównych typów petrologicznych. Do pomiarów użyto przede wszystkim metody pojemnościowej (przy częstotliwości 50 MHz), jako bardzo wydajnego sposobu oceny przenikalności. Metoda ta pozwala na określaniezmienności przenikalności na bocznych powierzchniach walcowej próbki, dając wgląd w zasadnicze cechy przestrzennego rozkładu podatnościcharakterystyczne dla danej skały. Uzyskane dane pozwalają na prowizoryczną charakteryzację typu petrologicznego składnika skalnego dominującego w mieszance mineralno-asfaltowej, na podstawie amplitudy odbicia nawierzchni. Bardziej precyzyjne (ilościowe) rozważania wymagają odwołania się do założonej recepty mieszanki, ponieważ frakcja skalna składa się zazwyczaj ze skał kilku typów.
2014-05-30 (Friday)
mgr Piotr Witek (IGF UW)
Procesy rzeczne na Marsie - ZMIANA TERMINU
W odległej przeszłości woda występowała na powierzchni Marsa, pozostawiając różne struktury uformowane przez erozję i depozycję niesionego materiału, w tym delty rzeczne. Na seminarium przedstawiona zostanie problematyka marsjańskiej hydrosfery na tle różnych poglądów na ewolucję klimatu Marsa. Omówione zostaną związane z nią rezultaty najnowszych badań misji Mars Science Laboratory. Zaprezentowane zostaną możliwości modelowania procesów rzecznych na tej planecie oraz wstępne wyniki symulacji.
2014-05-23 (Friday)
prof. Jacek Puziewicz (Uniwersytet Wrocławski)
Co wiadomo o płaszczu litosferycznym Ziemi pod Środkową Europą? Nowe wyniki, otwarte pytania
Kenozoiczne lawy alkaliczne występujące na Dolnym Śląsku i Górnych Łużycach dostarczyły na powierzchnię Ziemi liczne próbki skał pochodzących z płaszcza litosferycznego. Wykazują one, że płaszcz ten zbudowany jest z dwóch podstawowych rodzajów skał: wysokomagnezowych harzburgitów oraz „żelazistych” harzburgitów. Te pierwsze prawdopodobnie zachowały zapis procesów związanych z akrecją orogenu waryscyjskiego, podczas gdy drugie ukształtowały się w okresie kenozoicznej aktywności wulkanicznej. Przestrzenne relacje między obydwoma typami skał nie mogą być rozpoznane wyłącznie w oparciu o badania petrograficzne.
2014-05-16 (Friday)
mgr Marcin Polkowski, mgr Beata Plesiewicz, dr Jan Wiszniowski, dr Monika Wilde-Piórko (IGF WF UW i IGF PAN)
Detekcja lokalnych zjawisk sejsmicznych na terenie Polski na podstawie danych z eksperymentu PASSEQ 2006-2008 - ZMIANA SALI!
Zbiór ciągłych zapisów sejsmicznych zarejestrowanych podczas eksperymentu PASSEQ 2006-2008 jest bardzo obszerny i zróżnicowany, przez co trudny do analizy. Zaprezentujemy dwie niezależne metody detekcji lokalnych zjawisk sejsmicznych i zaprezentujemy ich wyniki dla tego eksperymentu. Proces detekcji na podstawie relacji średnich, krótko- i długo-terminowych został przeprowadzony w Zakładzie Fizyki Litosfery IGF UW i był podstawą pracy magisterskiej obronionej w 2012 roku. W Instytucie Geofizyki PAN ten sam zbiór danych został przeanalizowany z wykorzystaniem sztucznej inteligencji (Real Time Recurrent Network). Wyniki zostały przedstawione na konferencji EGU w maju 2014 roku w Wiedniu i są przygotowywane do publikacji.
2014-04-25 (Friday)
prof. dr hab. Jacek Leliwa-Kopystyński (IGF UW)
Zjawiska zderzeniowe w laboratorium i w Układzie Planetarnym: podobieństwa i różnice
Omówię badania doświadczalne w jakich uczestniczyłem na Uniwersytecie w Kobe (Japonia). Prędkości uderzeń (impacts) w zakresie 2-6 km/s odpowiadają prędkościom zderzeń w pasie planetoid oraz w Pasie Kuipera. Ciała bombardowane (targets) to ośrodki jednorodne lub ziarniste-dwuskładnikowe symulujące regolit.Przedstawię doświadczalne rozkłady masy post-impaktowych fragmentów w zależności od energii właściwej uderzenia. Wyniki eksperymentów zostaną porównane z rozkładami rozmiarów planetoid w rodzinach planetoid.
2014-04-11 (Friday)
dr hab. Konrad J. Kossacki (IGF UW)
Kometa 9P/Tempel 1: dwa spojrzenia z bliska
2014-03-21 (Friday)
mgr Jan Krawczewski (Uniwersytet Wrocławski)
Wybrane problemy w rekonstrukcjach środowisk sedymentacyjnych na podstawie zapisu geologicznego
Pojęcie środowiska sedymentacyjnego jest bardzo pojemne i uwzględnia wiele różnych kategorii. Rekonstrukcje paleośrodowisk opierają się o zapisgeologiczny oraz zasadę aktualizmu. Przy głębszej analizie tego zagadnienia pojawiają się jednak problemy, które wynikają z ciągłych prób uogólnień modeli środowiskowych. Na seminarium omówione będą kategorie geomorfologiczne, geologiczne, fizyczne oraz klimatyczne i ich wykorzystanie podczas interpretacji zapisu kopalnych osadów na przykładzie stożków napływowych.
2014-03-14 (Friday)
Dr hab. Piotr Senatorski, prof. PAN (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)
Kinematyczny model sejsmicznego źródła i szacowanie wypromieniowanej energii
Wypromieniowana energię sejsmiczna jest zwykle określana na podstawie fal sejsmicznych rejestrowanych daleko od źródła. Alternatywnie, ten samparametr może być oszacowany na podstawie tzw. kinematycznego modelu źródła, czyli zmian pola poślizgu w sejsmicznym źródle w czasie wstrząsu. Seminarium poświęcone będzie zagadnieniu równoważności oraz specyfiki obu podejść. Ilustracją teoretycznych rozważań będzie porównanie oraz dyskusja alternatywnych oszacowań energii wypromieniowanej podczas silnych wstrząsów na podstawie danych USGS.
2014-03-07 (Friday)
dr Monika Wilde-Piórko (IGF WF UW; Instytut Sejsmologii, Uniwersytet w Helsinkach)
Metody wyboru funkcji odbioru
Przedstawione zostaną metody określania jakości funkcji odbioru na podstawie parametrów, charakterystycz-nych cech, zapisów zarejestrowanych przez szerokopasmową antarktyczną stację sejsmiczną ABOA oraz poli-czonych funkcji odbioru. Wyniki zostaną porównane z tradycyjną metodą wyboru funkcji odbioru opierającą się na subiektywnym doświadczeniu osoby przeprowadzającej analizę.
2014-02-28 (Friday)
mgr Agnieszka Płonka (Universiteit Utrecht; ETH Zurich)
Wpływ gęstości na propagację fal sejsmicznych - pierwsze kroki w stronę tomografii gęstościowej
Jakie są ograniczenia klasycznej tomografii, które nie pozwalają nadokonanie inwersji ze względu na gęstość - i czy możliwe jest określeniegęstości korzystając z pełniej formy falowej zamiast wyłącznie z czasówprzyjścia fal na sejsmogramie? Projekt jest na etapie określenia, jaki wpływ na propagację fal sejsmicznych mają poszczególne typy niejednorodności (prędkości fal P, SV, SH i gęstość). Najbliższym celem jest zaprojektowanie eksperymentu numerycznego o szczególnie wrażliwej na gęstość konfiguracji źródło - odbiorniki.
2014-02-21 (Friday)
Mgr Maciej Trzeciak (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)
Przegląd badań sejsmicznych strefy subdukcji w Ameryce Południowej
Prezentacja zawiera opis badań sejsmicznych strefy subdukcji w AmerycePołudniowej. Omawiane są zarówno badania refleksyjne, jak i refrakcyjne(wide-angle), a także interpretacje łączące obie metody. Szczególną uwagę poświęcono najnowszym eksperymentom sejsmicznym na północy kontynentu południowoamerykańskiego (Ekwador-Kolumbia) - SISTEUR 2000, a także na południu (Chile) - TIPTEQ 2004, SPOC 2001. Prezentacja ma na celu pokazanie ogólnej charakterystyki sejsmicznej stref subdukcji w Ameryce Południowej, a także głównych problemów badawczych, na jakie natrafiają naukowcy.
2014-01-17 (Friday)
mgr Piotr Witek (IGF UW)
"Sedymentacja rzeczna w Układzie Słonecznym" - kontynuacja
"Sedymentacja rzeczna w Układzie Słonecznym" - kontynuacja
W poprzednim seminarium omówione zostały powierzchniowe przepływy cieczy w Układzie Słonecznym. Na dużą skalę mają one miejsce na Ziemi i Tytanie, a w przeszłości miały również miejsce na Marsie. Tym razem omówione zostaną problemy niesionego przez rzeki materiału; jest on osadzany szczególnie tam, gdzie przepływ cieczy zwalnia, w tym po napotkaniu zbiorników cieczy stojącej. Omówione zostaną również różnice procesów i kształtowanych przez nie form terenu pomiędzy rzekami ziemskimi a pozaziemskimi.
2014-01-10 (Friday)
Mgr Monika Dec (IGF PAN)
Charakterystyka sejsmiczna struktur górnego płaszcza Ziemi dla profilu California - Virginia na podstawie danych z projektu USArray
Wykorzystując dostępne dane z projektu USArray (sejsmogramy) oraz dane z ISC (biuletyny) przeprowadziliśmy modelowanie struktur górnopłaszczowych w rejonie Stanów Zjednoczonych. Wynikiem tej analizy są jednowymiarowe modele dla stabilnej tektonicznie wschodniej części USA oraz dla aktywnej, zachodniej. Modele 1D powstały w wyniku modelowania wprost dla zjawisk leżących wzdłuż linii California - Virginia. Były one weryfikowane przy użyciu sejsmogramów syntetycznych i posłużyły za punkt startowy do modelowania dwuwymiarowego powyższego profilu oraz do jego inwersji. Modele pokazują znaczące różnice w pierwszych wstąpieniach na odległościach epicentralnych 800-1800 km. W zachodniej, aktywnej tektonicznie części badanego obszaru, obserwujemy nieciągłość sejsmiczną '300 km', która jestinterpretowana jako fala refrakcyjna z prędkościami 8.7-8.9 km/s wraz zwidocznymi odbiciami od tej granicy. W tym rejonie obserwujemy też strefę obniżonych prędkości w dolnej części górnego płaszcza, która znacząco obniża nieciągłość '410-km'. Z kolei dla stabilnej tektonicznie części USA nieciągłość '300-km' jest trudna do interpretacji, gdyż informacje o tej granicy występują w dalszych impulsach.
2013-12-13 (Friday)
mgr Piotr Witek (IGF UW)
Sedymentacja rzeczna w Układzie Słonecznym
Obecnie w Układzie Słonecznym powierzchniowe przepływy cieczy na dużą skalę mają miejsce na Ziemi i Tytanie, w przeszłości miały również miejsce na Marsie. Niesiony przez rzeki materiał jest osadzany szczególnie tam, gdzie przepływ cieczy zwalnia, w tym po napotkaniu zbiorników cieczy stojącej.Zaprezentowane zostaną wyniki obserwacji z Tytana i Marsa (w tymtegoroczne), jak również różnice procesów i kształtowanych przez nie formterenu pomiędzy rzekami ziemskimi a pozaziemskimi.
2013-12-06 (Friday)
mgr Katarzyna Misiura (IGF UW)
Sedymentacja w rzekach w warunkach Tytana
W trakcie seminarium przedstawione zostaną rezultaty własnych symulacjitransportu i sedymentacji w rzekach w warunkach księżyca Saturna - Tytana,porównanych do analogicznych symulacji w warunkach ziemskich. Przedstawione zostaną również teoretyczne aspekty wyjaśniające uzyskane wyniki.
2013-11-29 (Friday)
dr hab. Leszek Czechowski (IGF WF UW)
Tektonika globalna na Enceladusie, satelicie Saturna
Enceladus jest jednym z kilku ciał niebieskich w Układzie Słonecznym, naktórych obserwujemy obecną aktywność tektoniczną i wulkaniczną. Struktury na powierzchni Enceladusa i skład materii wyrzucanej z rejonu 'pasów tygrysich' wskazują na szczególny rodzaj procesów tektonicznych. Oprócz podobieństw do ziemskiej tektoniki płyt znajdujemy procesy, które dramatycznie się różnią od procesów na większych ciałach niebieskich.
2013-11-22 (Friday)
Dr hab. Piotr Gronkowski (Centrum Innowacji Transferu Wiedzy Przyrodniczo-Technicznej, Wydział Matematyczno-Przyrodniczy, Uniwersytet Rzeszowski)
Emisja materii meteorytowej z komet - wybrane aspekty
Rozważane są dwa mechanizmy emisji materii meteorytowej z jąderkometarnych. Pierwszy z nich związany jest z sublimacją lodów z komet. Drugi mechanizm dotyczy zjawiska "kometarnych gejzerów", które zaobserwowano dla komety 19P/Borelly, 103P/Hartley oraz prawdopodobnie związane są również z aktywnością komety 29P/Schwassmann_Wachmann 1. W pracy zaprezentowanofizyczny model "kometarnego gejzeru". Dyskutowane są również wymiaryodłamków materii kometarnej jakie mogą być emitowane z jąder tych ciałniebieskich przez strumienie gazów wyrzucanych z wnętrz gejzerów. Wykazano, że w przeciwieństwie do pierwszego mechanizmu, który umożliwia emisje cząstek kometarnych o wymiarach co najwyżej kilku centymetrów kometarne gejzery mogą wyrzucać z komet bryły nawet o wymiarach rzędu jednego metra.
2013-10-25 (Friday)
Prof. Marek Grad, mgr Marcin Polkowski (IGF UW)
Eksperyment sejsmiczny "13 BB star"- pierwsze rejestracje
Eksperyment sejsmiczny "13 BB star"- pierwsze rejestracje
Pierwsza rejestracja trzęsienia na Alasce. Testy 13-stu sejsmometrów na stole optycznym – najmniejszy array świata (prawdopodobnie?). Pomiar szumów w budynku CENT. Rejestracje polowe “13 BB star” silnych zjawisk telesejsmicznych. Inne “egzotyczne” zjawiska. Będzie kontynuacja …