Faculty of Physics University of Warsaw > Events > Seminars > Physics of Lithosphere Seminar

Physics of Lithosphere Seminar

2006/2007 | 2007/2008 | 2008/2009 | 2009/2010 | 2010/2011 | 2011/2012 | 2012/2013 | 2013/2014 | 2014/2015 | 2015/2016 | 2016/2017 | 2017/2018 | 2018/2019 | 2019/2020 | 2020/2021 | 2021/2022 | 2022/2023 | 2023/2024 | 2024/2025 | Seminar homepage

RSS

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr hab. Leszek Czechowski (IGF UW)

Program LABWA2015 i jego wykorzystanie do określenia położenia LAB lub innych właściwości litosfery

Granica litosfery i astenosfery (LAB) to dolna granica litosfery, więc jest ważną granicą tektoniczną. Omawiany pakiet LABWA2015 jest opracowany do prostych obliczeń pozycji LAB. Zakłada się w nim stan izostatyczny i wykorzystuje dane grawitacyjne oraz dane topograficzne. Jednak program zapewnia lepsze wyniki, jeśli wykorzystywane są dodatkowe dane geofizyczne, np. dane sejsmiczne o pozycji Moho. Jeżeli położenie LAB jest określone innymi metodami, pakiet może być wykorzystany do określania gęstości lub właściwości cieplnych litosfery i astenosfery. W przeciwieństwie do wcześniejszych metod, LABWA2015 używa pełnego równania przewodnictwa cieplnego. Omówiono także problem braku izostazji w niektórych regionach.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

mgr Kacper Wojtysiak, dr Mateusz Moskalik, dr Oskar Głowacki, dr hab. Agnieszka Herman (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa, Scripps Institution of Oceanography, La Jolla, California, USA; Instytut Oceanografii, Uniwersytet Gdański, Gdynia)

Wykorzystanie metod geofizycznych w badaniach falowania wiatrowego na przykładzie fiordu Hornsund

Falowanie wiatrowe jest powszechnym zjawiskiem fizycznym pełniącym podstawową rolę w kształtowaniu wybrzeży. Ma także wpływ na działalność człowieka zarówno na wybrzeżach, jak i na morzach, czy oceanach. Prezentacja obejmuje omówienie podstawowych zagadnień związanych z falowaniem wiatrowym, strategii i technik obserwacyjnych wraz z ogólnym zarysem metod numerycznych, oraz szczegółowy opis monitoringu falowania wiatrowego w fiordzie Hornsund na południowo-zachodnim Spitsbergenie.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr hab. Wojciech Czuba (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)

Centrum Infrastruktury Badawczej Sejsmicznych Badań Litosfery (CIBSBL) w projekcie EPOS-PL

Projekt EPOS-PL - system obserwacji Płyty Europejskiej jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój. EPOS-PL jest długoterminowym programem integracji krajowych infrastruktur badawczych w dziedzinie nauk o Ziemi oraz promowaniem innowacyjnych rozwiązań dla lepszego poznania procesów zachodzących na powierzchni i w głębi Ziemi. Celem CIBSBL jest stworzenie nowoczesnej bazy danych zapisów sejsmicznych oraz interpretacji rezultatów z projektów głębokich badań sejsmicznych.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr Marcin Wesołowski (Wydział Matematyczno–Przyrodniczy Uniwersytetu Rzeszowskiego, Centrum Innowacji i Transferu Wiedzy Techniczno–Przyrodniczej Uniwersytetu Rzeszowskiego)

Nowa metoda określania masy wyrzuconej podczas wybuchu kometarnego

Podczas referatu zostanie omówiona nowa metoda określania masy wyrzuconej z jądra komety w czasie jej typowego wybuchu jasności. Z analizy badań statystycznych odnoszących się do wybuchów kometarnych wynika, że w czasie typowego wybuchu jasność komety wzrasta średnio od -2 do -5 magnitudo. W czasie wybuchu następuje odrzucenie pewnej części powierzchni jądra komety. Dlatego obserwowany skok jasności komety związany jest z pojawieniem się w jej atmosferze obłoku ziaren kometarnych pochodzących ze zniszczonej warstwy jądra oraz istotnym zwiększeniem tempa sublimacji lodów kometarnych z nowo odkrytych warstw podpowierzchniowych (Hughes, 1990; Gronkowski i Wesołowski, 2015; Wesołowski i Gronkowski, 2018). Aby oszacować całkowitą masę, która została wyemitowana w czasie wybuchu należy uwzględnić różnorodną strukturę ziaren kometarnych. Przekroje rozproszeniowe dla tych ziaren obliczone zostały na podstawie teorii Mie. Zaproponowaną metodę zastosowano do analizy wybuchu hipotetycznej komety (X/PC), a także do wybuchu komety 17P/Holmes w 2007 roku.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr hab. Konrad Kossacki (IGF FUW)

Erozja sublimacyjna na komecie 67P/Churyumov-Gerasimenko

Na powierzchni jądra komety 67P/Churyumov-Gerasimenko zostały zaobserwowane liczne zagłębienia o różnych średnicach i głębokościach. Na seminarium zostaną zaprezentowane wyniki symulacji numerycznych ewolucji dwu wybranych zagłębień: niecki Hatmehit w rejonie równikowym i krateru w północnej części jądra.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

prof. Jacek Leliwa-Kopystyński (Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki UW; Obserwatorium Astronomiczne, Chorzów)

Rodziny planetoid

Ze zbioru prawie 500.000 numerowanych planetoid wybrano kilka rodzin (Asteroid Family, AF), z których każda zawiera ~104 obiektów. Do zbioru Asteroid Family Members (AFMs) dopasowywano parametry założonego rozkładu. Rozkład ekstrapolowano w stronę małych ciał, poza zakres obserwowalnych planetoid. Wyznaczano rozmiar i masę tej planetoidy, która w wyniku rozbicia uderzeniowego była dla powstałej rodziny ciałem pierwotnym (Parent Body, PB). Przeprowadzono oszacowania dotyczące energii impaktora, który wytworzył AF.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr Piotr Witek (Centrum Badań Kosmicznych PAN, Warszawa)

Rzeki i jeziora Tytana – perspektywa po zakończeniu misji Cassini

Misja sondy kosmicznej Cassini zakończyła się we wrześniu 2017 roku. W seminarium dokonam podsumowa-nia obserwacji związanych z cyklem obiegu węglowodorów, oraz symulacji tych procesów. Opowiem też, do jakich wniosków doszedłem na podstawie symulacji przeprowadzonych w trakcie studiów doktoranckich w Instytucie Geofizyki UW.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr Katarzyna Misiura (Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki UW; PIG PIB Warszawa)

Numeryczne symulacje ewolucji rzek jedno- i wielokorytowych na Ziemi i Tytanie

Prezentacja będzie rozwinięciem seminarium ze stycznia 2018 roku. Dokładniej zostaną omówione same wyniki badań, przeprowadzonych z wykorzystaniem symulacji numerycznych. Wskazane zostaną różnice i podobieństwa w ewolucji rzek na Ziemi i Tytanie. Omówione zostaną także dotychczas stosowane metody klasyfikacji rzek oraz przydatność klasyfikacji w badanym problemie. Przedstawione zostaną także sposoby ich uściślenia i doprecyzowania.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr Emilia Karamuz (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)

Przepływy rzeczne w zmiennych warunkach środowiskowych. Problem detekcji zmian uwarunkowań przepływu w korycie rzecznym

Badania nad zmiennością przepływów rzecznych należą do podstawowych zagadnień współczesnej hydrologii. Istotną kwestię związaną z tym problemem stanowi detekcja zmian uwarunkowań przepływu rzecznego i wskazanie potencjalnych czynników generujących zmiany. Istnieją trzy podstawowe czynniki wpływające na zmienność przepływu rzecznego: czynniki klimatyczne, czynniki związane z użytkowaniem terenu doliny zalewowej oraz czynniki związane z budowlami hydrotechnicznymi posadowionymi w korycie rzecznym. Podstawową trudność w badaniu zmian reżimu rzecznego stanowi odseparowanie różnych przyczyn tych zmian. Skomplikowana natura oddziaływań pomiędzy czynnikami kształtującymi przepływ w korycie rzecznym sprawia, iż jednoznaczne wskazanie determinanty odpowiedzialnej za modyfikacje reżimu przepływu jest bardzo trudne. Podejmowane do tej pory badania w tym zakresie wskazują na potrzebę szukania nowych podejść i rozwiązań.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr hab. Anna Wysocka, prof. UW (nstytut Geologii Podstawowej, Wydział Geologii UW)

Geotektoniczne uwarunkowania rozwoju systemów rzecznych, na przykładzie ewolucji Rzeki Czerwonej (?oligocen - neogen, północny Wietnam)

Strefa uskokowa Rzeki Czerwonej to jedna z głównych stref przesuwczych Azji południowo-wschodniej. Oddziela mikropłytę indochińską od południowochińskiej, powstała w wyniku tzw. tektoniki ucieczkowej po kolizji płyty indyjskiej z płytą eurazjatycką. Przesuwczość wzdłuż tej strefy szacowana jest nawet na 1000 km. W referacie zostanie przestawiony wpływ tektoniki przesuwczej na zmiany sedymentacji w basenach sedymentacyjnych związanych z tą strefą, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji systemu sedymentacji rzecznej, od oligocenu po dzień dzisiejszy.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Dr hab. Artur Magnuszewski, prof. UW (Zakład Hydrologii, Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW)

Przebieg procesów lodowych na Jeziorze Zegrzyńskim w świetle obrazów satelitarnych Sentinel 1

Na przykładzie Jeziora Zegrzyńskiego zostanie przedstawione zagadnienie formowania i zaniku pokrywy lodowej. Do opisu wykorzystane będą obrazy radarowe z satelity Sentinel 1. Omówione będą źródła danych, założenia fizyczne, sposób przetwarzania i ograniczenia.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

mgr Katarzyna Misiura (IGF FUW)

Numeryczne symulacje ewolucji rzek jedno- i wielokorytowych na Ziemi i Tytanie

Rozprawa doktorska. Badania praw rządzących ewolucją rzek ziemskich stawiają duże wyzwanie uczonym. Jeszcze trudniejszym zadaniem jest badanie rzek na Tytanie. Misja Cassini-Huygens dostarczyła nam pewnych informacji o rzekach na Tytanie. W pracy równolegle modelowano (metodami numerycznymi) rzeki ziemskie jak i tytanowe. Uzyskane wyniki pozwalają na określenie pewnych cech ewolucji rzek. Przedstawiono istniejące klasyfikacje rzek oraz podjęto próbę ich uściślenia i doprecyzowania.

available only in Polish

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr inż. Artur Leńczuk, prof. Marcin Barlik, dr inż. Tomasz Olszak (Wydział Inżynierii Lądowej i Geodezji, Wojskowa Akademia Techniczna, Warszawa; Katedra Geodezji i Astronomii Geodezyjnej, Wydział Geodezji i Kartografii PW)

Gradientometria satelitarna jako narzędzie badania litosfery – analiza zależności parametrów litosfery i residuów tensora Eötvösa dla Polski

Grawimetria satelitarna jest technologią masowego i szybkiego pozyskiwania danych dotyczących natężenia pola siły ciężkości Ziemi. Kontekst ich wykorzystania jest szeroki i związany z wieloma interdyscyplinarnymi dziedzinami śledzenia i interpretacji zmian zachodzących na Ziemi. Gradientometria satelitarna jest przejściem w kierunku wyznaczania elementów anomalii tensora Eotvosa na pułapie satelitarnym i pozwala na poszerzenie zakresu interpretacyjnego poprzez wykorzystanie drugiej pochodnej potencjału. Anomalie tensora pozwalają na szersze spojrzenie w głąb litosfery ziemskiej i analizę związaną ze strukturą wierzchnich warstw skorupy. Bazując na danych gradientometrycznych, pochodzących z misji GOCE/GRACE definiujących anomalie tensora Eötvösa (uzyskane globalnie w ramach projektu „Heterogeneous gravity data combination for Earth interior and geophysical exploration research”) przeprowadzono analizę residuów anomalii gradientów, bazując na modelowaniu parametrów litosfery ziemskiej dla rejonu Polski. Prezentacja obejmuje analizę zależności pomiędzy drugimi pochodnymi potencjału, a wysokością i gęstością utworów skorupy ziemskiej, czyli topografii od fizycznej powierzchni Ziemi do głębokości granicy nieciągłości Mohorovičića. Jako zakres opracowania przyjęto teren Polski powiększony o 5o względem granic kraju. W ramach obliczeń wykorzystano dane w postaci dwóch siatek o rozdzielczości 0,2°x0,2 pochodzące z misji grawimetrycznych GOCE/GRACE oraz modelu topograficznego (dane GRS80+TOPO) z wysokości 225 km i 255 km zawierające wartości w sześciu drugich pochodnych potencjału co umożliwia analizę wysokości pułapu satelity na możliwości interpretacyjne drugich pochodnych potencjału. W pracy skupiono się na wyznaczeniu wartości zmian anomalii drugich kierunkach pochodnych potencjału z wykorzystaniem matematycznego modelu litosfery jako tesseroidów o rozdzielczości przestrzennej identycznej jak dane pomiarowe, uzmienniając parametry związane z głębokością granicy Moho i średniej gęstości skorupy ziemskiej. Poddano weryfikacji kilka modeli związanych z głębokością powierzchni nieciągłości i średniej gęstości wskazując na model najlepiej dopasowujący się do danych pomiarowych oraz wskazując zależność zmian anomalii gradientu od błędu określenia lub błędu reprezentacji parametrów litosfery.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

prof. Jacek Puziewicz (Instytut Nauk Geologicznych, Uniwersytet Wrocławski)

Na styku geologii i geofizyki: jak wspólnie badać płaszcz litosferyczny

W wystąpieniu pokazane będzie co się dzieje w Europie w zakresie badań petrologicznych płaszcza, jakie są trendy na najbliższe lata, jakie są oczekiwania geologów pod adresem geofizyków. Wymiana poglądów i wzajemne wytłumaczenie sobie co jest możliwe a co nie, byłoby inspirującą dyskusją.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr inż. Monika Dec, dr Marcin Polkowski, dr hab. Tomasz Janik, dr hab. inż. Krystyna Stec, prof. Marek Grad (Instytut Geofizyki PAN; Instytut Geofizyki, FUW; Główny Instytut Górnictwa, Katowice)

Weryfikacja prędkości sejsmicznych fal P pod granicą Moho – Polska Centralna, profil LUMP

Sejsmiczne badania obszaru Polski prowadzone przez wiele lat koncentrowały się głównie na skorupie ziemskiej. W tej prezentacji przedstawiamy weryfikację prędkości fal P w górnym płaszczu Ziemi (uppermost mantle) na podstawie rejestracji wstrząsu w rejonie kopalni „Janina” na Górnym Śląsku wykonanych na profilu LUMP w Polsce północnej, w przedziale odległości 300-500 km.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

prof. Marek Grad, prof. Jacek Puziewicz, dr Jacek Majorowicz, mgr Kajetan Chrapkiewicz, dr Simone Lepore, dr Marcin Polkowski, dr hab. Monika Wilde-Piórko (Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski; Instytut Nauk Geologicznych, Uniwersytet Wrocławski; Department of Physics, University of Alberta, Edmonton, Canada)

Geofizyczna charakterystyka dolnej litosfery i astenosfery strefy brzeżnej kratonu wschodnioeuropejskiego w Polsce

Prędkości fal sejsmicznych P i S w dolnej litosferze strefy brzeżnej kratonu wschodnioeuropejskiego w Polsce określone zostały różnymi technikami: metodą refrakcyjną, funkcji odbioru, residuum pierwszych wstąpień dla zjawisk telesejsmicznych i inwersją krzywych dyspersyjnych fal powierzchniowych. Poniżej głębokości 180-200 km obniżenie prędkości Vs o około 6% odpowiada przejściu litosfera-astenosfera. Prędkości średnie są stosunkowo wysokie, o 0,1-0,2 km/s większe od typowych dla kratonów prekambryjskich i nie mogą być wyjaśnione typowym składem perydotytowym górnego płaszcza. Sugerowanym rozwiązaniem może być silna anizotropia płaszcza.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr Marcin Wesołowski (Uniwersytet Rzeszowski)

Widoczność komety na nocnym niebie w czasie jej wybuchu w zależności od stopnia zanieczyszczenia nieba sztucznym światłem

W ciągu ostatnich lat problem zanieczyszczenia nieba nocnego sztucznym światłem stał się kluczowym dla całej ludzkości. Negatywny wpływ tego stanu rzeczy jest bardzo uciążliwy dla ludzi, zwierząt, roślin a nawet całych populacji. Zakłócenie zegara biologicznego wpływa na wiele procesów fizjologicznych w organizmach żywych. Może powodować dolegliwości, takie jak depresja, bezsenność, choroby układu krążenia, a nawet niektóre typy nowotworów. Powyższe fakty sprawiają, że kwestia zanieczyszczenia świetlnego nocnego nieba stanowi ważny i nowy temat badań nie tylko dla astronomów, ale także dla biologów, lekarzy i ekologów. Ponadto, szczególnie negatywny wpływ ma w obserwacje astronomiczne prowadzone przez profesjonalnych badaczy jak i przez amatorów. Nocne niebo zanieczyszczone sztucznym światłem sprawia, że obserwacje słabych ciał astronomicznych są bardzo trudne lub wręcz niemożliwe. Szczególnym rodzajem takich słabych ciał niebieskich są komety. Czasami jednak komety przejawiają bardzo duże, nagłe wzrost jasności, które określa się mianem wybuchów kometarnych. W czasie wybuchu istnieje możliwość rejestrowania komet, które są normalnie obiektami o małej jasności. Podczas referatu zostaną omówione warunki obserwowalności komet podczas ich wybuchów jasności w związku z zanieczyszczeniem nieba nocnego sztucznym światłem. Przeprowadzone obliczenia numeryczne zostały wykonane dla hipotetycznej komety należącego do rodziny Jowisza.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr Lech Krysiński, prof. Marek Grad (Instytut Badawczy Dróg i Mostów, Warszawa; Instytut Geofizyki, Wydział Fizyki UW)

Badanie stratyfikacji gęstości litosfery poprzez modelowanie geoidy na obszarze Płyty Europejskiej

W referacie zostaną przedstawione wyniki studium kształtu geoidy na obszarze Płyty Europejskiej. Zastosowane modelowanie polegało na dopasowaniu do obserwowanego kształtu geoidy, jej odpowiednika opartego o dane topograficzne i rozkład miąższości skorupy z dołączonym modelem stratyfikacji gęstości w litosferze, zakładającym kompensację izostatyczną tego systemu spoczywającego na astenosferze. Parametrem takiego modelu jest charakterystyka stratyfikacji gęstości litosferycznej oraz inicjalne wartości gęstości skorupy i astenosfery, które to parametry są przedmiotem modelowania i dalszych analiz. Rozważane były dwa warianty modelu stratyfikacji liniowo-zmiennej z głębokością: model zakładający stałą wartość gradientu gęstości w całym modelowanym obszarze oraz model przyjmujący określoną wartość skoku anomalnej gęstości w stropie litosfery. Do modelowania włączono metodę separowania pola grawitacyjnego systemu litosfera-astenosfera od pola pochodzącego od znacznie głębszych źródeł pod-litosferycznych. Omówione zostały także wzajemne związki pomiędzy stratyfikacją liniowo-zależną od głębokości i innymi opisami jej rozkładu głębokościowego, które to związki mają istotne znaczenie przy porównywaniu parametrów charakteryzujących litosferę (np. jej miąższości) pomiędzy różnymi metodami badawczymi. W dyskusji wyników dużo uwagi poświęcono związkowi z modelem stygnącej płyty oraz związkowi typowych gradientów gęstości wyznaczonych w poszczególnych geo-prowincjach z właściwymi im pod-skorupowymi strumieniami ciepła, co skutkuje pewną wizją ewolucji termicznej litosfery.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr Jacek Majorowicz (Department of Physics, University of Alberta, Canada)

Zmiany klimatu Ameryki Północnej i Europy, ich wpływ na ziemski strumień cieplny i określenie geoterm litosfery

Zmiany klimatu w skali dziesiątków lat, dziesiątek tysięcy i setek tysięcy lat, i wynikające stąd zmiany temperatury z głębokością sięgają od metrów do kilometrów w głąb skorupy ziemskiej. Wpływają one na zmiany ziemskiego strumienia cieplnego z głębokością. Określenia strumienia cieplnego z pomiarów temperatury i określenia przewodności cieplnej pochodzą z otworów wiertniczych, z głębokości od setek do tysięcy metrów. Mapy strumienia cieplnego muszą być skorygowane ze względu na zmiany poprawki paleoklimatycznej z głębokością. Jednocześnie metody inwersji pozwalają na odtworzenie zmian temperatury na powierzchni Ziemi w przeszłości w oparciu o pomiary temperatury z głębokością. Dane takich inwersji dla Ameryki Północnej i Europy wskazują na ocieplenie powierzchni związane z epoką industrialną i nakładającym się sygnałem (transient) ocieplenia postglacjalnego. Wyliczone geotermy dla litosfery zalezą od prawidłowego określenia wgłębnego strumienia cieplnego poniżej głębokości wpływu zmian glacialno-interglacialnych. Poprzednie szacunki oparte na strumieniu cieplnym z płytkich otworów w wielu rejonach poza głębokimi basenami osadowymi były niedoszacowane, a głębokości termicznej granicy LAB (lithosphere-asthenosphere boundary) przeszacowane.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

Mgr inż. Przemysław Dykowski 1, prof. Marek Grad 2, prof. Andrzej Krankowski 4, prof. Jan Kryński 1, dr inż. Tomasz Olszak 3, dr Marcin Polkowski 2, dr inż. Marcin Rajner 3, dr Marcin Sękowski 1, dr Monika Wilde-Piórko 1,2 (1 Centrum Geodezji i Geodynamiki, Instytut Geodezji i Kartografii; 2 IGF, Wydz. Fizyki, UW, 3 Wydz. Geodezji i Kartografii, PW, 4 Wydz. Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski)

Rejestracje długookresowych powierzchniowych fal sejsmicznych za pomocą grawimetrów pływowych

Rejestracje sejsmiczne i grawimetryczne zazwyczaj są traktowane oddzielnie, mimo iż obydwie są związane z tym samym obiektem - Ziemią. Sejsmometry szerokopasmowe pozwalają na rejestrację i identyfikację fal powierzchniowych o okresach do 150 sekund, podczas gdy grawimetry nadprzewodnikowe są w stanie rejestrować fale powierzchniowe o okresach 400-500 sekund i dłuższych. Prezentacja przedstawia przykłady wspólnych zapisów grawimetrów i sejsmometrów umieszczonych w tych samych lokalizacjach i próby ich analiz. Wspólne rejestracje czterech grawimetrów (LaCoste&Romberg model G i ET, nadprzewodnikowy grawimetr iGrav-027) i czterech sejsmometrów (szerokopasmowe RefTek 120-150 Observer) prowadzone zostały między grudniem 2016 i majem 2017 w trzech lokalizacjach: Obserwatorium Geodezyjno-Geofizycznym Borowa Góra, Obserwatorium Astronomiczno-Geodezyjnym w Józefosławiu oraz Obserwatorium Satelitarnym w Lamkówku. Wspólne rejestracje pozwolą określić krzywe dyspersyjne fal powierzchniowych o długich okresach oraz okresy swobodnych oscylacji Ziemi.

room B4.58, Pasteura 5 at 09:30

dr hab. Leszek Czechowski (IGF FUW)

Landslides and dynamics of slow ejecta on comets

Model of comet 67P/Churyumov–Gerasimenko is used for consideration of dynamics of landslides on small celestial bodies. The gravitational field of this comet is very complicated and equipotential surfaces are dramatically different than the physical surface. Only 19% of the area has the slope below 10o. Here, we consider slow ejecta as material for the possible landslide’s deposits. This ejecta could be a result of an impact or of an internal activity. We find that for the velocity 0.3 m s-1 or lower, the ejecta land usually close to the starting point. Ejecta faster than 0.5 m s-1 have complicated trajectories and could land far from the starting point. Generally, we find that Keplerian orbits are useless for navigation close to small irregular celestial bodies.