Multimedialne seminarium z ekono- i socjofizyki

W celach diagnostycznych poszukuje się skutecznych metod analizy zmienności rytmu serca. Ciekawą propozycją takiej metody jest rozwinięcie Kramersa-Moyala. Jej wstępne wyniki, dotyczące rozróżniania pacjentów cierpiących na niewydolność serca od osób zdrowych, są obiecujące. Metoda została wykorzystana do zbadania zapisów pochodzących od dziesięciu osób zdrowych oraz czterdziestu dziewięciu chorych na kardiomiopatię przerostową. Szczegółowej analizie poddano dwa pierwsze współczynniki rozwinięcia, które często są stosowane do rekonstrukcji szeregów czasowych. Wprowadzona została miara ilościowa, w postaci parametru asymetrii, pozwalająca na ocenę jakości przyspieszeń oraz zwolnień rytmu. Ponadto na podstawie zaproponowanej asymetrii dokonano podziału na podgrupy pacjentów otrzymując związek z klasycznymi parametrami echokardiograficznymi. Pomimo że można wskazać ograniczenia metody, to jednak odgrywa ona istotną rolę w opisie mechanizmów zmienności rytmu serca oraz wydaje się być atrakcyjnym kierunkiem badań pod kątem zastosowań w ocenie zaawansowania kardiomiopatii przerostowej.