Multimedialne seminarium z ekono- i socjofizyki

Rynek nieruchomości można definiować jako strukturę złożoną z pewnych charakterystycznych elementów oraz łączących te elementy relacji. Interakcja analizowanego zbioru elementów i ich właściwości oraz wzajemnych relacji następuje w ściśle określonym czasie, a poziom dynamiki tej interakcji wynika z dynamiki zmian otoczenia systemu. Rynki nieruchomości jako układy dynamiczne poddane wpływom zewnętrznym, ewoluują we właściwy dla siebie sposób, do stanów równowagi. Ze względu na zmienność bodźców, rynki nieruchomości jako układy dynamiczne długofalowo utrzymują się w stanach stabilności i tylko okresowo przechodzą w stan niestabilności, który można utożsamiać z wyczerpaniem się możliwości ewolucji w dotychczasowym kształcie i koniecznością poszukiwania nowej, alternatywnej ścieżki rozwoju. W prezentowanych badaniach do rozdzielenia ewolucji rynku nieruchomości na fazy rozwoju stabilnego i niestabilnego wykorzystano modele matematyczne z teorii katastrof, zwanej również teorią morfogenezy lub teorią przejść nieciągłych. Istotą teorii katastrof jest możliwość łączenia w jeden spójny system pojęciowy sprzecznych i przeciwstawnych zjawisk – stabilności i niestabilności, w ramach matematycznego modelowania całkowitej drogi badanego układu dynamicznego dążącego do stanu równowagi w postaci zmian ciągłych, jednakże przerywanych zmianami nieciągłymi, traktowanymi jako jakościowa transformacja układu.