Seminarium Fizyki Biomedycznej

Ze względu na charakterystyczny kształt krzywej depozycji energii protonów w absorbencie, radioterapia protonowa cieszy się coraz większym zainteresowaniem. Jej główną zaletą jest możliwość zdeponowania wysokiej dawki w obszarze nowotworu przy jednoczesnym oszczędzeniu tkanek położonych za zmianą chorobową. Jednak metoda ta wiąże się również z nowymi wyzwaniami, takimi jak powstawanie promieniowania wtórnego i krótkożyciowych radioizotopów w ciele pacjenta. Z jednej strony, powoduje to dodatkową depozycję dawki, z drugiej otwiera nowe możliwości weryfikacji zasięgu wiązki za pomocą obrazowania PET. Celem badań jest analiza aktywności β⁺-promieniotwórczych izotopów powstających podczas napromieniania tarcz wiązką protonów o energii wyjściowej 58 MeV. Eksperymenty przeprowadzono na akceleratorze AIC-144 (IFJ PAN, Kraków). Napromieniano dwa rodzaje tarcz. Tarcze pierwiastkowe, zawierające węgiel, azot i tlen, umożliwiły eksperymentalne wyznaczenie przekrojów czynnych dla produkcji tlenu-15, azotu-13 i węgla-11. W przypadku tarcz przygotowanych z tkanek zwierzęcych określono aktywności tych radioizotopów po zakończeniu napromieniania.