Seminarium Zakładu Biofizyki

Nukleotydocukry, będące aktywną formą monosacharydów, są związkami o bardzo dużej roli biochemicznej. Są niezbędne w syntezie oligosacharydów, glikolipidów, czy glikoprotein, stanowią ważne produkty przejściowe w interkonwersji (a więc i trawieniu) monosacharydów, biorą udział w kilku drogach biosyntezy witaminy C, a także w wielu innych procesach enzymatycznych. W związku z tym nukleotydocukry, jak i ich analogi, mogą stanowić użyteczne narzędzie do badania wielu niedostatecznie opisanych do tej pory procesów wykorzystujących pochodne monosacharydów. W szczególności, analogi nukleotydocukrów mogą stanowić selektywne inhibitory glikotransferaz, a co za tym idzie mają szansę stać się zupełnie nową grupą terapeutyków. Na seminarium omówiona zostanie opracowana przez magistranta metoda syntezy nukleotydocukrów, jej zalety w porównaniu z innymi metodami dostępnymi w literaturze, oraz możliwości jej rozszerzenia do syntezy analogów nukleotydocukrów.

Nucleotide sugars, being activated form of monosaccharides, are compounds of high biochemical importance. They are essential in oligosaccharides, glycolipids and glycoprotein synthesis. They serve as important products during interconversion (and hence digestion) of monosaccharides. They take part in several ways of biosynthesis of vitamin C and in many other enzymatic processes. Therefore, nucleotide sugars and their analogues can be used as a convenient tool in investigation of many insufficiently described processes concerning monosaccharides. In particular, analogues of nucleotide sugars can serve as glycotransferase inhibitors and hence can turn out to be exceptional therapeutics. During the seminar a nucleotide sugar synthesis method, its advantages comparing to other known methods, and possibilities of extending this method to obtain nucleotide sugar analogues, will be discussed.