Seminarium Zakładu Biofizyki

Magnetyczny rezonans jądrowy w stanie ciekłym jest sprawdzoną i efektywną techniką wyznaczania struktury i funkcji cząsteczek. Pomimo ciągłego rozwoju tej metody czułość pozostaje jednym z jej największych problemów, szczególnie w zastosowaniu do badania próbek białek, o często ograniczonych stężeniach. Długie czasy trwania eksperymentów podyktowane wymaganiami próbkowania Nyquista maskowały problemy z czułością dzięki uśrednianiu sygnału, ale wraz z upowszechnieniem się próbkowania niejednorodnego to czułość stała się czynnikiem ograniczającym wykonalność i przepustowość badań białek metodami NMR. W wystąpieniu zaprezentowanie zostanie kilka podejść do problemu zwiększenia czułości eksperymentów NMR na etapach doboru i optymalizacji sekwencji pulsowych, sposobu przyrządzania próbek oraz przetwarzania danych.

Solution-state nuclear magnetic resonance (NMR) has proved to be an effective technique for the determination of molecular structure and function. Despite its continuous development the method is plagued by sensitivity concerns. These manifest themselves especially vividly in the case of protein studies due to sample-related limits on concentration, narrowing NMR's applicability in this area. Although the long experiment durations imposed by Nyquist sampling masked sensitivity problems by signal averaging, with the advent of non-uniform sampling sensitivity has become the limiting factor of the feasibility and throughput of protein studies by NMR. Several techniques for sensitivity enhancement will be discussed, at the level of pulse sequence choice and optimization, sample preparation and data processing.