Wojciech Rubinowicz (22 II 1889 - 13 X 1974)

Profesor Wojciech Rubinowicz był fizykiem teoretykiem, zajmował się głównie kwantową teorią promieniowania, teorią dyfrakcji i fizyką matematyczną. Światową sławę przyniosły mu między innymi odkrycie reguł wyboru dla przejść kwantowych w atomach (1918) i teoria elektromagnetycznego promieniowania kwadrupolowego (1928-1930), a także prace na temat dyfrakcji światła (tzw. teoria Younga-Rubinowicza). Był profesorem Uniwersytetu w Lublanie (1920-1922), Politechniki we Lwowie (1922-1937), Uniwersytetu we Lwowie (1937-1941) i od 1946 r. profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a od 1952 r. Polskiej Akademii Nauk; był także długoletnim prezesem Polskiego Towarzystwa Fizycznego. Autor wielu monografii i podręczników , m.in. Ursprung und Entwicklung der älteren Quantentheorie (1933), Wektory i tensory (1950), Kwantowa teoria atomu (1954).