Seminarium Zakładu Fizyki Litosfery
2006/2007 | 2007/2008 | 2008/2009 | 2009/2010 | 2010/2011 | 2011/2012 | 2012/2013 | 2013/2014 | 2014/2015 | 2015/2016 | 2016/2017 | 2017/2018 | 2018/2019 | 2019/2020 | 2020/2021 | 2021/2022 | 2022/2023 | 2023/2024 | 2024/2025 | Strona własna seminarium
2020-07-03 (Piątek)
dr Marcin Wesołowski (Kolegium Nauk Przyrodniczych, Instytut Nauk Fizycznych, Uniwersytet Rzeszowski, Centrum Innowacji i Transferu Wiedzy Techniczno – Przyrodniczej Uniwersytetu Rzeszowskiego.)
Wybuchy komet w dalekich odległościach heliocentrycznych. Aktywności Centaurów
Podczas referatu zostanie przedstawione nowe podejście do analizy zmiany jasności komet i Centaurów. Pod pojęciem wybuchu komety należy rozumień nagły nieoczekiwany wzrost jej jasności – najczęściej o około 5 magnitudo. Najbardziej znaną kometą reprezentującą tego rodzaju aktywność jest kometa 29P/Schwassmann-Wachmann. Do tej pory w literaturze naukowej wysunięto wiele hipotez, wiele z nich próbuje ustalić ostateczną przyczynę tego zjawiska. Jednak uważna analiza prowadzi do wniosku, że może istnieć kilka różnych przyczyn wybuchów lub nawet ich kombinacja, które w sprzyjających warunkach mogą inicjować omawiane zjawisko.Głównym celem nie jest poszukiwanie nowych mechanizmów zmian jasności komet, lecz rzetelna analiza oparta na istniejących modelach, która ma prowadzić do dokładniejszych obliczeń skoków jasności komety w dalekich odległościach heliocentrycznych.W obliczeniach numeryczny wzięto pod uwagę trzy hipotetyczne komety, dla których peryhelia położone są w odległości 5, 10 i 15 jednostek astronomicznych.Warto też zaznaczyć, że gwałtowne zmiany jasności komet są jednym z wielkich nierozwiązanych problemów w współczesnej astrofizyce.
2020-06-23 (Wtorek)
(IGF FUW)
Badanie osuwania się pokrywy piaskowej na pochylonej powierzchni lodowej w warunkach ciał kosmicznych
2019-12-06 (Piątek)
Dr hab. Agnieszka Herman (Instytut Oceanografii, Uniwersytet Gdański)
Na granicy. Dynamika lodu morskiego oraz jego oddziaływania z morzem i atmosferą w strefie marginalnej
Referat będzie przeglądem aktualnych zagadnień związanych z modelowaniem lodu morskiego. Zostaną one przedstawione na przykładzie procesów zachodzących w tzw. strefie marginalnej lodu (ang. marginal ice zone, MIZ), która z definicji jest obszarem złożonych współoddziaływań pokrywy lodowej z oceanem i atmosferą, obejmujących szeroki zakres skal przestrzennych i czasowych. Silna fragmentacja lodu w obrębie MIZ powoduje, że posiada on szereg cech typowych dla materiałów ziarnistych - ich uwzględnienie w stosowanych obecnie modelach lodu morskiego jest nie lada wyzwaniem.
2019-11-22 (Piątek)
prof. Hans Rickman (PAN Space Research Center and University of Uppsala, Sweden)
The outskirts of the Solar System
During the last few decades, our understanding of the Trans-Neptunian region of the Solar System has been revolutionized due to new discoveries and theoretical advances emerging from massive numerical simulations. I will review the main items of this development and identify some remaining open issues. A research project aiming to clarify or resolve these issues will be presented. Examples of features to be discussed include the scattered disk, the sednoids, the Oort Cloud and the purported Planet Nine.