Seminarium Zakładu Fizyki Litosfery
2006/2007 | 2007/2008 | 2008/2009 | 2009/2010 | 2010/2011 | 2011/2012 | 2012/2013 | 2013/2014 | 2014/2015 | 2015/2016 | 2016/2017 | 2017/2018 | 2018/2019 | 2019/2020 | 2020/2021 | 2021/2022 | 2022/2023 | 2023/2024 | 2024/2025 | Strona własna seminarium
2016-06-10 (Piątek)
mgr Marcin Polkowski (IGF UW)
Lokalizacja ognisk trzęsień ziemi metodą propagacji wstecznej z wykorzystaniem implementacji metody fast marching w modelu 3D obszaru Polski
Seminarium będzie prezentacją pracy doktorskiej autora ze szczególnym naciskiem na elementy wcześniej nie pokazywane: wykorzystanie obliczania czasu przejścia fali sejsmicznej przez model 3D metodą fast marching do lokalizacji zjawisk sejsmicznych. Zaprezentowane zostaną przykłady zjawisk lokalnych zarejestrowanych przez stacje sejsmiczne eksperymentów „13 BB star” i PASSEQ 2006-2008 oraz przez polskie stacje permanentne. Przeprowadzona zostanie również dyskusja dokładności metody.
2016-06-03 (Piątek)
dr hab. Waldemar Jóźwiak (IGF PAN)
Indukcyjne efekty burzy magnetycznej
Burze magnetyczne objawiają się na Ziemi nie tylko w postaci spektakularnych efektów świetlnych (zórz polarnych), ale są również źródłem wielu zaburzeń i szkodliwych efektów oddziaływując na takie elementy cywilizacji przemysłowej jak instalacje przesyłowe energii elektrycznej, rurociągi, systemy nawigacji. Spekuluje się również o negatywnym wpływie silnych wariacji naturalnego pola geomagnetycznego na organizmy żywe. Podczas seminarium omówione będą mechanizmy generacji burz magnetycznych, przykłady negatywnego odziaływania indukowanych prądów wtórnych oraz nieoczekiwanych czasami efektów w postaci zakłóceń pomiarów (np. sejsmicznych).
2016-05-20 (Piątek)
Prof. Piotr Gronkowski, mgr Marcin Wesołowski (Uniwersytet Rzeszowski)
Wybrane aspekty termodynamicznej ewolucji komet w aspekcie ich wybuchów
Praca oparta jest na hipotezie Ipatova i A'Hearna, że jądro komety może zawierać tuż pod swoją powierzchnią liczne jamy i zagłębienia wypełnione gazem i pyłem. W odpowiednich warunkach może prowadzić to do destrukcji warstw powierzchniowych jądra i wyrzutu gazów i pyłów do atmosfery komety. Przeprowadzono analizę wzrostu jasności komety związaną z tym mechanizmem. Pokazano, że to zjawisko może również tłumaczyć aktywność niektórych Centaurów.
2016-05-13 (Piątek)
Dr Barbara Nowicka, dr hab. Artur Magnuszewski (Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW)
Zastosowanie pomiarów ADCP w badaniach Jez. Charzykowskiego
Zastosowanie pomiarów ADCP w badaniach Jez. CharzykowskiegoDr Barbara Nowicka, dr hab. Artur Magnuszewski
Przedstawione zostanie zastosowanie techniki ADCP (Acoustic Doppler Current Profiler ) do badań jeziornych na przykładzie Jez. Charzykowskiego, a także stan wiedzy o funkcjonowaniu i zanieczyszczeniu jeziora.
2016-04-29 (Piątek)
mgr Radosław Rogoziński (Politechnika Warszawska)
Próba wyznaczenia położenia bieguna magnetycznego Ziemi na podstawie badań paleomagnetycznych osadów zastoiskowych złoża Lębork
Referujący jest geologiem, absolwentem Wydziału Geologii UW. Od 2007 roku jest zatrudniony w Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadzi zajęcia z „Podstaw geologii oraz Gleboznawstwa”. Badania paleomagnetyczne prowadzi w ramach przygotowywanej rozprawy doktorskiej.
2016-04-15 (Piątek)
prof. dr hab. Jacek Leliwa-Kopystyński (IGF UW)
Rozbicie uderzeniowe satelitów i asteroidów: wyniki laboratoryjne, obserwacyjne, model analityczny
Przedstawiony zostanie krótki przegląd wyników laboratoryjnych badań uderzeniowych, a także obserwacji świadczących o znaczeniu impaktów w historii Układu Planetarnego. Następnie omówiony zostanie model analityczny uderzeniowego uszkodzenia/rozbicia, który uwzględnia: (1) rozdrobnienie targetu wbrew siłom spójności materiału targetu; (2) energię kinetyczną fragmentów; oraz (3) rozproszenie fragmentów wbrew siłom auto-grawitacji targetu. Model zastosowano do szerokiego przedziału rozmiarów targetu ~(0.1 m - 100 km).
2016-04-08 (Piątek)
prof. Randell Stephenson (University of Aberdeen, Scotland)
The intraplate Eurekan Orogen of Arctic Canada-Greenland: crustal structure and geology
Ellesmere Island, in Canada’s Arctic, consists of a series of ~SW-NE trending tectonic provinces, the crustal structure and geological expression of which represent a combination of interplate, accretionary orogenesis in the Palaeozoic (Caledonian equivalent and Ellesmerian orogenies) and intraplate orogenesis in the Cenozoic (Eurekan Orogeny). The present-day topography of Ellesmere Island is closely related to the crustal architecture of these tectonic provinces, which includes the contiguous continental margin of the Arctic Ocean. An almost complete absence of information about the onshore crustal or lithosphere structure in the area has recently been addressed by the acquisition of teleseismic data between 2010 and 2012 on a passive seismological array called ELLITE (“Ellesmere Island Teleseismic Experiment”). The disposition of the Moho as well as number of intra-crustal horizons across Ellesmere Island have been inferred from a Receiver Function analysis of the ELLITE data and these are integrated with surface geological observations to produce a single, combined two-dimensional crustal model of the intraplate Eurekan Orogen.
2016-04-01 (Piątek)
prof. dr hab. Marek Grad (IGF UW)
Ziemia … na znaczkach pocztowych
Przy okazji dnia Prima Aprilis pokazane zostaną znaczki pocztowe ilustrujące najdawniejsze wyobrażenia o miejscu Ziemi we Wszechświecie i jej budowie. Współczesne osiągnięcia dotyczące budowy Ziemi i procesów zachodzących w jej wnętrzu zostaną zilustrowane znaczkami związanymi z katastrofalnymi trzęsieniami ziemi, erupcjami wulkanów oraz dryfem kontynentów.
2016-03-18 (Piątek)
mgr Katarzyna Misiura (IGF UW)
Typy rzek na Tytanie - symulacje numeryczne i porównanie z ziemskimi
Podczas seminarium zaprezentuję najnowsze wyniki symulacji numerycznych, które prowadzę dla warunków Tytana oraz Ziemi. Ostatni pakiet obliczeń prezentuje jak w zależności od różnych wartości m.in. współczynnika Manninga, porowatości i wielkości ziarna, zmieniają się typy rzek. Na Tytanie często uzyskiwanym typem są rzeki roztokowe.
2016-03-11 (Piątek)
Dr Hubert Kowalski, dr hab. Artur Magnuszewski, dyr. Łukasz Sławik (Wydział Historyczny UW; Wydział Geografii i Studiów Regionalnych UW; MGGP Aero)
Archeologiczne odkrycia na dnie Wisły w Warszawie i ich hydrologiczne uwarunkowania
Przedstawione zostaną archeologiczne rzeźby i detale architektoniczne z XVII wieku, odkryte na dnie Wisły w roku 2012 i 2015; uwarunkowania hydrologiczne i geologiczne, które przyczyniły się do przetrwania tych obiektów i ich odkrycia; metody rejestracji danych potrzebnych do modelowania hydrodynamicznego warunków przepływu wody w Wiśle w Warszawie.
2016-03-04 (Piątek)
dr hab. Leszek Czechowski (IGF WF UW)
Trzęsienia na komecie: właściwości i skutki
Uderzenia meteorytów powodują wstrząsy na kometach. Z uwagi na nieregularność kształtu można spodziewać się różnych modów drgań. Jednym z możliwych skutków trzęsień mogą być osuwiska.
2016-02-26 (Piątek)
Dr hab. Jurand Wojewoda (Zakład Geologii Strukturalnej i Kartografii Geologicznej, Uniwersytet Wrocławski)
Powierzchnie prostokreślne w geologii – implikacje geodynamiczne w różnej skali
Definicja powierzchni prostokreślnej (lub rozwijającej, ang. ruled surface) w najprostszym ujęciu jest następująca: „powierzchnia, przez której każdy punkt przechodzi prosta, nazywana jej tworzącą, która zawiera się w tej powierzchni”. Do powierzchni prostokreślnych należą m.in. płaszczyzny, powierzchnie walcowe, powierzchnie stożkowe, paraboloidy hiperboliczne, hiperboloidy jednopowłokowe i powierzchnie helikoidalne. Wszystkie one występują powszechnie w litosferze, wyznaczając (i ograniczając) skalę oraz sposoby wzajemnych przemieszczeń jej fragmentów. Płaskie powierzchnie geologiczne występują niemal wyłącznie w mikroskali i mezoskali. Są dość jednoznaczne i proste w interpretacji. Również stosunkowo proste i łatwe do interpretacji są powierzchnie walcowe i stożkowe, które wyznaczają kinematykę m.in. w obrębie fałdów, uskoków listrycznych, osuwisk. Prawdziwym wyzwaniem geologii strukturalnej, regionalnej, ale również i geofizyki, są powierzchnie helkoidalne w różnej skali, których powszechne występowanie w górotworach wyznacza rzeczywistą, choć często niemożliwą dla prostego opisu geokinematykę.
2016-01-22 (Piątek)
mgr Radosław Rogoziński (Politechnika Warszawska)
Próba wyznaczenia położenia bieguna magnetycznego Ziemi na podstawie badań paleomagnetycznych osadów zastoiskowych złoża Lębork - ODWOŁANE!
Próba wyznaczenia położenia bieguna magnetycznego Ziemi na podstawie badań paleomagnetycznych osadów zastoiskowych złoża Lębork - CANCELLED!
Referujący jest geologiem, absolwentem Wydziału Geologii UW. Od 2007 roku jest zatrudniony w Politechnice Warszawskiej, gdzie prowadzi zajęcia z „Podstaw geologii oraz Gleboznawstwa”. Badania paleomagnetyczne prowadzi w ramach przygotowywanej rozprawy doktorskiej.
2016-01-15 (Piątek)
dr hab. Krzysztof Mizerski (IGF PAN)
Dynamo magnetyczne Ziemi
Na seminarium poruszone zostanie zagadnienie generacji ziemskiego pola magnetycznego. Opisany zostanie istotny wpływ szybkiej rotacji Ziemi wokół własnej osi, a także podane zostaną możliwe mechanizmy odpowiedzialne za obserwowaną na powierzchni dynamikę pola, w tym inwersje biegunów.
2015-12-11 (Piątek)
Prof. dr hab. Stanisław Ostaficzuk (Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN)
Geofizyczne i kartograficzne problemy geologii
Dedukcja i indukcja – dwa przeciwstawne podejścia logiczne powodują, że dochodzenie prawdy naukowej jest w geologii utrudnione. Dodatkowo, współczesne zmiany klimatyczne i uwarunkowania prawne powodują brak bezpośredniego dostępu do obiektu badań - do odsłonięć geologicznych. Zatem coraz trudniejsze jest prowadzenie rozumowania indukcyjnego, opartego na badaniach empirycznych. I dlatego istotnym narzędziem badawczym stają się metody kartografii geologicznej, wspomaganej narzędziami dedukcji – czyli badaniami geofizycznymi. Co z kolei jest powodem pojawiania się wielu niejasności dotyczących fizycznych mechanizmów powstawania stwierdzanych zjawisk geologicznych.
2015-12-04 (Piątek)
Dr hab. Piotr Senatorski (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)
Sejsmiczność stref subdukcji: stabilny i niestabilny poślizg na uskoku
Trzęsienia ziemi w strefie subdukcji są jedynie elementem złożonego procesu, w którym płyta oceaniczna wsuwa się pod płytę kontynentalną. Obok gwałtownego poślizgu na granicy płyt występuje tam całe spektrum asejsmicznych zjawisk. Prognozowanie sejsmiczności wymaga rozumienia pełnego procesu, a w szczególności wzajemnie uzupełniających się stabilnych i niestabilnych ruchów na uskoku. W pracy staram się wyjaśnić tę różnorodność poślizgu rozważając warunki jego stabilności. Stabilność bądź niestabilność poślizgu w danym miejscu zależy nie tylko od lokalnego tarcia, ale i od rozkładu przesunięć na całym uskoku. Dlatego charakter poślizgu w danym miejscu może się zmieniać w czasie. Także dlatego rozmaite struktury na powierzchni zanurzającej się płyty, takie jak podmorskie szczyty, mogą zarówno sprzyjać jak i zapobiegać wielkim trzęsieniom ziemi.
2015-11-27 (Piątek)
Mgr Oskar Głowacki (Instytut Geofizyki PAN, Warszawa)
Pasywna akustyka podwodna i jej zastosowanie w badaniach procesów lodowych w Arktyce
Metody akustyki pasywnej od lat pozwalają m.in. w sposób bezinwazyjny monitorować natężenie hałasu podwodnego generowanego przez statki, czy też śledzić wędrówki ssaków morskich i badać komunikację pomiędzy poszczególnymi osobnikami. Wyniki najnowszych badań dowodzą, że mogą być również z sukcesem stosowane do pozyskiwania szczegółowych informacji na temat różnych procesów lodowych, których znaczenie jest niepodważalne w dobie postępujących zmian klimatycznych. Okazuje się, że jako pierwsze dają możliwość szacowania ubytku masy lodowców uchodzących do morza w czasie spektakularnych zjawisk cielenia, czyli obrywów wielkich brył lodu na granicy z wodą, a także oceny tempa wytapiania klifu lodowego i dryfujących gór lodowych.
2015-11-20 (Piątek)
Mgr Michał Pisz (Zakład Archeologii Prowincji Rzymskich, Instytut Archeologii UW)
Geofizyka archeologiczna, czy „archeologia geofizyczna”? Nieinwazyjne badania gruntu, mające na celu rozpoznanie zasobów archeologicznych
Archeologia zajmuje się odkrywaniem przeszłości poprzez badania pozostałości wytworów kultury materialnej. Jednym z narzędzi, które w ostatnich latach rewolucjonizują prospekcję archeologiczną, stała się geofizyka. Archeolodzy korzystają z różnych metod geofizyki płytkiej, zwykle zaadaptowanych do swoich potrzeb. Prezentacja ma na celu przybliżenie warsztatu „geofizyków archeologicznych”, pokazanie zestawu metod z jakich korzystają, rodzaju obiektów jakich poszukują, a także zaprezentowanie rezultatów badań i potencjału metod geofizycznych w archeologii.
2015-10-23 (Piątek)
prof. Marek Narkiewicz (Państwowy Instytut Geologiczny, Warszawa)
Podłoże platformowe („basement”) – terminologia, klasyfikacja, rozpoznanie geologiczne na obszarze Polski
W prezentacji zostanie przedstawiony krytyczny przegląd różnych sposobów definiowania pojęcia podłoża („głębokiego”, krystalicznego, skonsolidowanego itd.) w geologii regionalnej i tektonice. Będzie to punktem wyjścia do przedyskutowania kwestii regionalizacji obszaru Polski na podstawie struktury i wieku podłoża.
2015-10-16 (Piątek)
Dr Simone Lepore, dr hab. Krzysztof M. Markowicz, prof. Marek Grad (IGF WF UW)
Impact of wind on ambient noise recorded by seismic array in northern Poland
The presentation will include three topics: (1) Spectral analysis of ambient noise recorded at the "13 BB star" array in northern Poland. (2) Seismic interferometry and beam-forming techniques applied to ambient noise records. (3) Correlation between energy flux level associated to noise field and daily mean wind speed.
2015-10-09 (Piątek)
mgr Marcin Polkowski (IGF WF UW)
Obliczanie czasu przejścia fali sejsmicznej przez trójwymiarowy model prędkości metodą Fast Marching
Zaprezentowana zostanie prosta, szybka i skuteczna metoda obliczenia czasu przejścia fali sejsmicznej przez trójwymiarowy model we współrzędnych sferycznych. Metoda Fast Marching pozwala na szybkie obliczenie czasu przejścia od źródła (które nie musi być punktowe) do wszystkich komórek modelu, przy zachowaniu prostego algorytmu obliczeń. Przedyskutowane zostaną różnice pomiędzy rożnymi metodami obliczania czasu przejścia oraz potencjalne zastosowania metody Fast Marching.