Seminarium "The Trans-Carpathian Seminar on Geometry & Physics"
(dawniej: Seminarium "Metody Geometryczne Fizyki")
2006/2007 | 2007/2008 | 2008/2009 | 2009/2010 | 2010/2011 | 2011/2012 | 2012/2013 | 2013/2014 | 2014/2015 | 2015/2016 | 2016/2017 | 2017/2018 | 2018/2019 | 2019/2020 | 2020/2021 | 2021/2022 | 2022/2023 | 2023/2024 | 2024/2025 | Strona własna seminarium
2010-06-02 (Środa)
Krzysztof Kurek (IPJ)
Czego brakuje w Modelu Standardowym - koncepcje i idee (cd)
2010-05-26 (Środa)
Krzysztof Kurek (ipj)
Czego brakuje w Modelu Standardowym - koncepcje i idee
2010-05-12 (Środa)
Javier de Lucas (IM PAN)
Lie systems: theory, generalizations, and applications
Kontynuacja.
2010-05-05 (Środa)
Javier de Lucas (IM PAN)
Lie systems: theory, generalizations, and applications
Lie systems form a special class of differential equationsadmitting many interesting geometric properties, e.g. their generalsolution can be expressed by each generic family of particular solutionsin terms of a (nonlinear) superposition rule. The main aim of this talk isto show a modern geometric approach to these systems. Such an approachhas proven to be very successful not only in describing geometricproperties of these systems but also in generalizing, in different ways,the Lie system notion.As a result, many applications of these systems have arisen in QuantumMechanics, Classical Mechanics, integrability of differential equations, Control Theory, Financial Mathematics, etc.
2010-04-21 (Środa)
Paweł Nurowski (IFT UW)
Struktury para-CR i równania różniczkowe
2010-04-14 (Środa)
Włodzimierz M. Tulczyjew (INFN)
A variational framework for analytical mechanics and field theory
2010-03-31 (Środa)
Mikołaj Rotkiewicz (IM UW)
Pewne konstrukcje super-rormaitości
W literaturze spotykamy wiele różnych koncepcji super-rozmaitości. Pomijając szczegóły, są dwa kompletnie różne podejścia. Pierwsze, "snopowe", polegające na zastąpieniu algebry funkcji gładkich natradycyjnej rozmaitości $Z/2Z$-gradowaną algebrą przez dołączenie elementów antykomutujących. Drugie polega na zdefiniowaniu super-rozmaitości jako zbioru z pewną dodatkową strukturą(atlasem), bardzo podobnie jak w tradycyjnej geometrii. Okazuje się, że obie koncepcje mogą być w dużej mierze stosowane zamiennie (rezultat z "Two approaches to supermanifolds", M.Batchelor), a nieco dokładniej kategorie gradowanych rozmaitości (wprowadzonych przez B.Kostanta) i DeWitta $H^infty$ super-rozmaitości są równoważne.Na seminarium omówię powyższy wynik oraz podam kilka kanonicznych przykładów super-rozmaitości
2010-03-24 (Środa)
Włodzimierz Jelonek (Politechnika Krakowska)
Pola Killinga ze specjalnym potencjałem Kaehlera-Ricciego w geometrii kaehlerowskiej i ich zastosowania
Podajemy klasyfikacje zwartych, jednospójnych rozmaitości kaehlerowskich (M,g,J) z quasi-stałą homolorficzną krzywizną sekcyjną przy założeniu dim(M)>4.Są to rozmaitości, których holomorficzna krzywizna sekcyjna R(X,JX,JX,X), gdzie X jest jednostkowym wektorem stycznym do M, zależy tylko od punktu x i długości rzutu ortogonalnego wektora X na ustaloną, zespoloną liniową wiązka D zawartą w TM. Pokazujemy, ze jeśli D nie jest trywialna, to M jest holomorficzna wiazką nad przestrzenią rzutową CP^n z włóknem CP^1.Wiązka D okazuje się całkowalną dystrybucją styczną do włókien CP^1 wiązki. Metoda dowodu polega na wykazaniu istnienia na M pola Killinga ze specjalnym potencjałem Kaehlera-Ricciego, a następnie na skorzystaniu z twierdzenia Derdzinskiego-Mashlera, klasyfikującego zwarte rozmaitości kaehlerowskie dopuszczające pola Killinga ze specjalnym potencjałem Kaehlera-Ricciego, i pokazaniu, ze jedynymi takimi rozmaitościami z quasi-stałą krzywizną holomorficzną są wiązki nad przestrzenia rzutowa CP^n z włóknem CP^1, które są projektywizacją potęgi wiązki tautologicznej nad CP^n. Podajemy rownież zastosowania pól Killinga ze specjalnym potencjałem Kaehlera-Ricciego przy częściowej klasyfikacji zwartych, hermitowskich rozmaitości Graya.
2010-03-17 (Środa)
Adam Sawicki (CFT PAN)
Czy można „usłyszeć” kształt grafu kwantowego?
W 1966 roku Marc Kac zadał słynne pytanie „ Can one hear the shape of a drum?”. Od tego czasu czyniono próby zarówno rekonstrukcji kształtu na podstawie widma jak i szukano metody konstrukcji obiektów izospektralnych. W końcu lat 90 Smilansky przeformułował pytanie Kaca w kontekście tzw. grafów kwantowych. W czasie seminarium zaprezentuje metodę konstrukcji izospektralnych grafów kwantowych opartą na teorii reprezentacji grup oraz przedstawię kilka prostych przykładów jej zastosowania.
2010-03-10 (Środa)
Marcin Marciniak (Uniwersytet Gdański)
Odwzorowania dodatnie na algebrach macierzowych
Celem wykładu jest omówienie kilku problemów dotyczących klasyfikacji odwzorowań dodatnich. W pierwszej kolejności pokażemy, że owa klasyfikacja może być zredukowana do opisu punktów eksponowanych stożka odwzorowań dodatnich, następnie opiszemy klasę znanych punktów eksponowanych. Ponadto omówimy własności dodatnich odwzorowań ekstremalnych związane z zachowaniem rzędu. Na koniec sformułujemy częściowe rozwiązania problemów Robertsona i Osaki dotyczących szczególnych własności dodatnich odwzorowań ekstremalnych.
2010-03-03 (Środa)
Andrzej Dragan (IFT)
Wyznanie wiary w teorię kwantową wraz z materiałem dowodowym
2010-02-24 (Środa)
(IFT)
Teorie Yanga-Millsa
Teorie Yanga-Millsa odgrywają znaczącą rolę we współczesnej fizyce będąc podstawą Modelu Standardowego cząstek elementarnych. Z punktu widzenia geometrii są one związane z wiązkami głównymi: przestrzeń konfiguracyjna tych teorii jest przestrzenią koneksji na wiązce głównej. W trakcie referatu zostanie przedstawiona konstrukcja tzw. działania czyli funkcjonału na przestrzeni koneksji określającego dynamikę teorii, następnie z działania zostaną wyprowadzone równania Yanga-Millsa. Jako przykład zastosowania tych teorii zostanie zaprezentowany tzw. mechanizm Higgsa na przykładzie modelu oddziaływań elektrosłabych.
2010-02-17 (Środa)
Andrzej Okołów (IFT)
Teorie Yanga-Millsa
Teorie Yanga-Millsa odgrywają znaczącą rolę we współczesnej fizyce będąc podstawą Modelu Standardowego cząstek elementarnych. Z punktu widzenia geometrii są one związane z wiązkami głównymi: przestrzeń konfiguracyjna tych teorii jest przestrzenią koneksji na wiązce głównej. W trakcie referatu zostanie przedstawiona konstrukcja tzw. działania czyli funkcjonału na przestrzeni koneksji określającego dynamikę teorii, następnie z działania zostaną wyprowadzone równania Yanga-Millsa. Jako przykład zastosowania tych teorii zostanie zaprezentowany tzw. mechanizm Higgsa na przykładzie modelu oddziaływań elektrosłabych.
2010-01-20 (Środa)
Paweł Walczak (UŁ)
Potoki geometrii zewnetrznej na sfoliowanych rozmaitosciach riemannowskich
2010-01-13 (Środa)
Witold Respondek (INSA de Rouen)
Dystrybucje Cartana dla krzywych i powierzchni (cd)
2010-01-06 (Środa)
Witold Respondek (INSA de Rouen)
Dystrybucje Cartana dla krzywych i powierzchni
2009-12-10 (Czwartek)
Alexei Kotov (University of Luxembourg)
A brief introduction to sigma-models
A short introduction to nonlinear sigma-models will be given.The theory will be illustrated by some important examples whichinclude the Poisson sigma model and its generalizations as a part of theAKSZ (Aleksandrov-Kontsevich-Schwarz-Zaboronsky) approach.
2009-12-09 (Środa)
Wojciech Kryński (IM PAN)
Tkaniny Kroneckera i równania rózniczkowe
2009-12-02 (Środa)
Piotr MORMUL (IM UW)
Goursat monster i jego wachlarz osobliwych krzywych legendrowskich
2009-11-25 (Środa)
Paweł URBAŃSKI (KMMF)
Redukcja Routha geometrycznie
2009-11-18 (Środa)
Bronislaw JAKUBCZYK
Krzywizny pól wektorowych na rozmaitości z dystrybucji
2009-11-04 (Środa)
Marek Kuś (CFT PAN)
Korelacje kwantowe cząstek identycznych
2009-10-28 (Środa)
Halina Frankowska (CNRS)
Optimal control under state constraints
This talk is devoted to the Bolza optimal control problem under state constraints. We shall discuss necessary optimality conditions and provide some geometric conditions guaranteeing their normality. We also show how they can be applied to investigate regularity of optimal trajectories and of adjoint variables, as well as existence of optimal solutions to problems with Lagrangians not satisfying the Tonelli growth condition.